وقتی تاریخچه نی تحقیق می شود ، به نظر می رسد یکی از قدیمی ترین سازهای بادی شناخته شده باشد. قدیمی ترین نمونه های سازهای موسیقی ساخته شده از عصا در حین حفاری در بین النهرین پیدا شد. نی فلوت.

قدیمی ترین یافته ساز ایرانی نی ، که گمان می رود از 5000 سال قبل از میلاد در جامعه سومر مورد استفاده قرار گرفته باشد ، همان چیزی است که امروز در موزه دانشگاه فیلادلفیا در آمریکا به نمایش گذاشته می شود ، قدمت آن به 3000-2800 سال قبل از میلاد باز می گردد. اعتقاد بر این است که از این ساز در مراسم مذهبی آن زمان نیز استفاده می شده است.

امروزه از نی فارسی به عنوان ساز ترکی یاد می شود و به نمادی از موسیقی صوفی تبدیل شده است. به جای نواختن مورد استفاده برای یک ساز موسیقی ، اصطلاح ضربه برای پرشین نی استفاده می شود. دمیدن در اینجا معنای مجازی دارد. این منبع از این واقعیت ناشی می شود که خداوند روح انسان را هنگام ایجاد انسان در اسلام دمیده است. عامل دیگری که باعث می شود تحت تأثیر این استعاره قرار گیرد ، این است: "Tü" هنگام نواختن فلوت ، "Fü" برای فلوت کناری به نظر می رسد ، مانند صدای "Hû" از دهان هنگام دمیدن. Hû در تصوف به معنی "O" است.

این ساز ایرانی نی که در بسیاری از زمینه ها مانند آوازها و سرودهای مذهبی مورد استفاده قرار می گیرد ، اکنون به طور مکرر در انواع مختلف موسیقی در حال اجرا است.

قسمت بزرگی که پرشین نی را تشکیل می دهد بدن است. در بدن سوراخ هایی وجود دارد که نت ها و صداها در آن چاپ می شوند. علاوه بر این ، بندهایی وجود دارد که اکثر مردم متوجه آنها شده اند. در قسمت های پشت و جلوی بدن سوراخ هایی وجود دارد ، به ویژه سوراخ سطح پشت را می توان از ناحیه میانی کمی به سمت چپ یا راست باز کرد و عملکرد را با کارآیی بیشتری انجام داد. به طور کلی 6 سوراخ در سطح جلو وجود دارد. یک شاخ گاومیش وجود دارد به نام "başpare" که در اولین بند انگشت نی پارسی قرار دارد و بخشی از درختان مختلف ساخته شده است. آخرین قطعه ، Parazvane نام دارد ، در گره سوم what قرار دارد. این فرول را می توان از انواع فلزی به ویژه برنجی و نقره ای تولید کرد.

این گیاه عمدتاً در منطقه جنوب شرقی آناتولی در ترکیه و مناطق مدیترانه و اژه قابل رشد است.


آهنگ های A ، F ، F # G موجود است

یک 51,5 +/- 1 سانتی متر
F 65 +/- 1 سانتی متر
G 57,5 +/- 1 سانتی متر

فلوت نی.