Chalumeau یک ساز بادی قرون وسطایی است که از یک لوله عمودی پوشیده شده با لوله کوچکی تشکیل شده است که داخل آن یک نی دوتایی ثابت شده است. به آن ترومپت ساختگی، پیشرو کلارینت نیز می گویند.
Chalumeau به لوله‌های نی و کوله‌های قومی مختلف، به‌ویژه لوله‌های نی با سوراخ‌های استوانه‌ای که با یک نی منفرد متصل به دیواره لوله یا بریده‌شده در آن بازی می‌شود، اشاره کرد. استفاده از شالمو در فرانسه آغاز شد و سپس در اواخر قرن هفدهم به آلمان گسترش یافت. تقریباً در این زمان، حدود سال 1700، اندکی پس از مد شدن این نوع شالومو در جامعه شهری، یوهان کریستوف دنر از نورنبرگ یک سوراخ شست اضافی و دو کلید اضافه کرد. آزمایشات بعدی او منجر به ساخت کلارینت شد.
به دلیل ماهیت آکوستیک یک لوله استوانه ای متوقف شده، صدای شالمو بسیار کمتر از حد انتظار است. برخلاف صدای ترومپت مانند کلارینت باروک، کیفیتی دوستانه و شبیه به کانتابیل دارد و ساختاری بسیار شبیه به گفتار دارد.
شالوموهای اصلی باقی مانده اند، اما استادان مدرن نسخه هایی را بر اساس این سازهای اصلی تولید می کنند. بیشتر سازهای اصلی از چوب شمشاد ساخته شده اند و همگی دارای دو کلید در مقابل هم هستند که با انگشت شست و اشاره دست چپ نواخته می شوند. در دهانه های این سازها، نی معمولاً به گونه ای قرار می گیرد که در برابر لب بالایی ارتعاش داشته باشد.