درباره پیانو

تخمین زده می شود که پیانو در حدود سال 1700 توسط بارتولومئو کریستوفوری در ایتالیا اختراع شده باشد. پیانو یک ساز موسیقی آکوستیک و کلیددار است. در پیانو صدا از طریق سیم به دست می آید. هنگامی که کلیدهای پیانو فشار داده می شود، چکش چوبی داخل آن با ضربه زدن به سیم صدا ایجاد می کند. از آنجایی که چکش چوبی به سیم ها برخورد می کند، پیانو گاهی اوقات به عنوان سازهای کوبه ای طبقه بندی می شود. ساز پیانو به خصوص در موسیقی کلاسیک و جاز بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. ساز بسیار مناسبی برای اجراهای انفرادی، گروهی، موسیقی مجلسی، همراهی، آهنگسازی و تمرین است. پیانو یک ساز به راحتی قابل حمل نیست و با قیمت، تطبیق پذیری و قابلیت قرار گرفتن همزمان در بسیاری از مکان ها در مقایسه با سایر آلات موسیقی، یکی از پرکاربردترین آلات موسیقی در جهان است.

پیانوهای آکوستیک معمولا دارای 88 کلید (52 کلید سفید، 36 کلید سیاه) با یک جعبه چوبی هستند که از صفحه صدا و سیم های فلزی نیز محافظت می کند. هنگامی که کلیدها فشار داده می شوند، پیانو از سیم های داخل صدا تولید می کند و هنگامی که کلید آزاد می شود، سیم ها توسط دمپر (قسمت کاهش لرزش) خاموش می شوند. اما با کمک پدال می توان صدا را طولانی کرد، حتی اگر انگشتان از روی کلیدها برداشته شوند.

تاریخچه پیانو

اولین پیانو در تاریخ توسط بارتولومئو کریستوفوری در فلورانس ایتالیا در دهه 1700 ساخته شد. بزرگترین دستاورد کریستوفوری ارائه راه حلی برای مشکل مکانیکی اصلی پیانو است، این که صدا در اثر برخورد چکش به سیم ها کاهش نمی یابد و می توان چکش را خیلی سریع از سیم ها جدا کرد و یادداشت را می توان دوباره پخش کرد. او تا زمان مرگش در سال 20 حدود 1732 پیانو تولید کرد.

کمک ماریوس فرانسوی به این ساز یافتن هارپسیکورد با چکش بود. از سوی دیگر، سیلبرمن ساکسونیایی، سیستم چکش شروتر را توسعه داد و با بهره مندی از توصیه های ارزشمند باخ، توانست صدایی برابر را در کل گام صفحه کلید به دست آورد. در آگسبورگ، ارگ ساز یوهان آندریاس اشتاین به اصطلاح پیانوهای مکانیزم آلمانی یا وینی را ساخت. در سال 1789، استین زانوبندهایی را که برای مشخص کردن جزئیات استفاده می‌شد، با پدال تعویض کرد.

بنیانگذار واقعی صنعت پیانو زومپ آلمانی است که پیانوی مکانیکی به اصطلاح "هدایت شده" را کشف کرد. ایرلندی ویلیام ساوتول اولین پیانوی تخت را در سال 1789 ساخت. سباستین ارارد در سال 1822 نوآوری را ارائه کرد که بر تکنیک ساخت پیانو (زبان های رانش دوگانه) تأثیر زیادی گذاشت. هانری پاپ سیم متقاطع و چکش نمدی را پیدا کرد. جیمز تام سقف آهنی مفصلی را نصب کرد.

انواع پیانو چیست؟

با پیشرفت های تکنولوژیکی اخیر، پیانو که یکی از سازهای کوردوفون است، به شکل های الکتریکی، الکترونیکی و دیجیتال و همچنین آکوستیک توسعه یافته است.

پیانوها بر اساس اصل کار ژانر به انواع تقسیم می شوند.

سه نوع مختلف پیانو وجود دارد. اینها به ترتیب؛
پیانوهای گرند، پیانوهای عمودی و پیانوهای دیجیتال. هر کدام از این پیانوها ویژگی های منحصر به فرد خود را دارند که هر کدام برای نیازها و محیط های پیانیست طراحی شده اند.

قسمت بالای پیانو

پیانوهای عمودی به پیانوهایی گفته می شود که پشتشان به دیوار باشد. نوعی پیانو با تمام سیم ها به صورت عمودی بر خلاف پیانوی بزرگ. از آنجایی که طول سیم آنها کوتاهتر است، آنها به صورت عمودی می ایستند و فضای کمتری را اشغال می کنند، صدای آنها به اندازه پیانوهای گرند آزاردهنده نیست و برای کار راحت در محیط خانه طراحی شده اند.

پیانو الکترونیکی (دیجیتال).

به این نام معروف است زیرا جریان الکتریکی صدا را به فرکانس تبدیل می کند و صدا تولید می کند. یکی از محبوب ترین انواع پیانو است. با پیشرفت های تکنولوژیکی، صداهای پیانو نزدیک به صدای آکوستیک به دست آمد. به لطف حمل راحت آن می توانید هر کجا که می خواهید بازی کنید. 

پیانوی بزرگ

پیانوی بزرگ که در موسیقی کلاسیک، ارکستر و تکنوازی پیانو استفاده می‌شود، دارای یک کیبورد متشکل از 88 کلید در قسمت جلویی و یک دم پهن در قسمت پشت است که باعث می‌شود صدا به شدت بیرون بیاید و پخش شود. صدای پیانو با فشار قوی یا سبک آن نسبت مستقیم دارد.