انواع و ویژگی های رایج طبل های دستی

طبل های دستی نوع بسیار خاصی از درام هستند. طبل دستی به هر نوع طبل گفته می شود که معمولاً با دست خالی به جای چوب، پتک یا انواع دیگر کوبنده نواخته می شود. طبل دستی یکی از سازهایی است که در بسیاری از نقاط جهان مورد استفاده قرار می گیرد. هر فرهنگی دارای طبل دستی است که احتمالاً با آن روبرو خواهید شد. طبل های دستی به طور کلی سابقه ای دارند.

بین طبل های دستی، یک دستی و طبل های دو دستی که روی زمین می ایستند یا جلوی بدن آویزان می شوند، تمایز قائل می شوند. ساده ترین نوع درام دستی، درام قاب است که معمولاً از یک قاب دایره ای تشکیل شده است که یک طرف آن با پوسته درام پوشانده شده است.

ویژگی های رایج طبل های دستی

طبل های دستی برای قرن ها در اجراهای موسیقی در فرهنگ های مختلف مورد استفاده قرار گرفته اند. آنها بسته به فرهنگ و منطقه خود در اشکال، اندازه ها و صداهای متفاوتی تولید می شوند و در انواع ژانرهای موسیقی مورد استفاده قرار می گیرند.

مهم ترین ویژگی مشترک این است که همانطور که همه می دانند، می توان آن را تنها با دست و بدون نیاز به هیچ جسمی بازی کرد. یکی دیگر از ویژگی های مهم طبل های دستی داشتن صداهای عرفانی است. از سوی دیگر، طبل های دستی به طور کلی نشان دهنده یک سنت در کشورهایی هستند که در آن یافت می شوند. و به خصوص در مناطقی مانند آفریقا، آسیا و آمریکای جنوبی جایگاه بسیار ویژه تری دارد. طبل های دستی همیشه در جشن ها، مراسم و در برخی مناطق هنگام استقبال از کسی نواخته می شود. علاوه بر طبل های دستی، آلات موسیقی دیگری نیز طبل های دستی را همراهی می کنند. طبل های دستی ممکن است در چند سال گذشته حتی به عنوان وسیله ارتباطی مورد استفاده قرار گرفته باشند. به دلیل سادگی و استفاده فقط از دست، صداهای بلند را می توان خیلی راحت تولید کرد.

طبل دستی چگونه کار می کند؟

در طبل های دستی، صدا از ضربه زدن به غشای طبل که به سر یا پوست معروف است، تولید می شود. آنها در انواع و اندازه های مختلفی از جمله طبل های دستی، بونگو، کنگا، دیمب، دامبک و تنبور وجود دارند و به طور گسترده در بسیاری از سبک های مختلف موسیقی در سراسر جهان استفاده می شوند.

طبل زدن با دست یک تکنیک نوازندگی است اما یک دسته بندی ساز نیست. در اصل هر نوع درام را می توان به عنوان درام دستی استفاده کرد. کلمه "درام دستی" گاهی اوقات به عنوان مترادف "درام قاب" و بنابراین برای طبل دستی، از جمله درام ساقه نیز استفاده می شود. برخی از طبل‌های دستی بلند هستند و به آنها اجازه می‌دهد تا به وضوح به عنوان یک ساز تکنواز از روی یک گروه کوبه‌ای بزرگ شنیده شوند.

انواع طبل های دستی

طبل های دستی با توجه به شکل مربوطه خود متمایز می شوند. یک فرم ساده درام قاب است. نمونه هایی از درام های قاب عبارتند از بودران از ایرلند و تنبور که از غرب آسیا سرچشمه می گیرد.

یک تنبور یک آلت موسیقی متشکل از یک قاب است که معمولاً از چوب یا پلاستیک ساخته می‌شود و از جفت‌های کوچک فلزی به نام «زنگ» تشکیل شده است. با این ویژگی ساختار کمی متفاوت با سایر طبل های دستی دارد.

نوع دیگری از طبل های دستی، طبل کالیکو است. در اروپا و سایر کشورها، شناخته شده ترین نمونه دیمبه، یک طبل یک طرفه و روکش شده از غرب آفریقا است.

دیمبه یا جمبه، اصالتاً از غرب آفریقا است، یک طبل جامی با کوک زهی و چرمی است که با دستان خالی نواخته می شود. به گفته مردم بامبارا مالی، نام دیمبه از عبارت "Anke djé, anke bé" گرفته شده است که به معنای "همه در صلح جمع می شوند" و هدف طبل را توصیف می کند.

درام‌های لوله‌ای متعلق به congas و bongos هستند که اساساً آلات موسیقی آفریقایی-کوبایی هستند. در موسیقی برزیل، آتاباک معروف ترین طبل سنتی توبا است. از دهه 1980 در برزیل، پرده گوش مخروطی نقش مهمی ایفا کرده است.

اتاباق طبل دستی بلند و چوبی آفریقایی- برزیلی است. به طور سنتی از چوب جاکاراندا برزیل ساخته می شود. سر به طور سنتی از پوست گوساله ساخته می شود. یک سیستم طناب که دور بدن می‌پیچد، یک حلقه فلزی را در نزدیکی پایه به سر متصل می‌کند. به دلیل این مکانیسم تنظیم، طبل گاهی اوقات به عنوان Atabaque de Corda شناخته می شود. گوه‌های چوبی بین این حلقه و بدنه بسته می‌شوند و از چکش برای سفت کردن یا شل کردن طناب‌ها و بالا و پایین بردن گام درام استفاده می‌شود.

دیگری این است کاردکا از سازهای کوبه ای به ویژه در خاورمیانه و بالکان استفاده می شود. در داربوکا دو صدا به نام های دون و تک وجود دارد: صدای اول اساس ریتم را فراهم می کند و با زدن وسط ساز به دست می آید، صدای دوم بیشتر برای تزیین و بداهه سازی استفاده می شود. داربوکا نیز نوعی ساز کوبه‌ای است که در مراسم نامزدی و ختنه استفاده می‌شود.

شما همچنین می توانید مانند: قاب طبل از فرهنگ های مختلف: فهرست با تصاویر