موسیقی نای و صوفی

نای یک فلاوتی نازک لرزنده در کشورهای عربی، آسیای مرکزی و ایران است. این در اصل از بامبو ساخته شده است. نایت ترکیه ابزاری است که در موسیقی هنری ترکیه مورد استفاده قرار می گیرد، علاوه بر این، مکان مهمی در مجموعه هایی که در مراسم نظم ملووی از صوفیان ایجاد شده توسط مولوانا جیم رومی می باشد، اشغال می کند.

نای یک رابطه تاریخی طولانی با اسلام صوفیانه و موسیقی صوفیانه دارد. گفته می شود که صدای نی نمایانگر اشتیاق و عشق متراکمی است که به خدا احساس می شود وقتی روح انسان همراه با بدن انسان به عشق خدا میل می کند. مثنوی شامل استعاره های اشاره شده به نی است و به خوبی نمادگرایی مربوط به نی را توضیح می دهد. بنابراین ، همانطور که برای مثنوی ، نی نمایشی نمادین از انسان است. مسنوی نی را به عنوان مرد کامل (insan-ı kımil) جاودانه می کند که با تجسم نیروهای الهی نسبت داده می شود. حتی این انسان گریه می کند گویی روح از وطنش جدا شده است. همانطور که روح از خدا جدا می شود ، نی نیز از نیزار جدا می شود و نی این حسرت را نجوا می کند. درد جدایی از خدا در هسته موسیقی و شعر صوفیانه است و از این رو اشتیاق شدید به حل قلمرو فیزیکی و فراتر رفتن از جهان معنوی با عمل سماع به گوش دادن به موسیقی ، شعار دادن و چرخاندن ، و در نهایت به وجد آمدن معنوی . صدا و موسیقی برای تجربه اصلی تصوف اصلی هستند ، زیرا موسیقی به عنوان وسیله ای برای نزدیک شدن مiمن به الهی در نظر گرفته می شود. علاوه بر این ، نایآهنگ فقط صدا نیست بلکه شخصیتی شبیه صدا دارد.

همچنین شما می توانید دوست دارید: چگونه یک ترک ترکیه را انتخاب کنید

تصویر "دراویش گرداب" در سما به بهترین وجه یادآور نظم مولووی صوفی است. از 1500s تا 1900s ، این سفارش از اهمیت سیاسی و هنری برخوردار بود و خانه های درویش مکانهایی بودند که مقدار قابل توجهی از موسیقی مقدس و سکولار ایجاد می شدند. تصوف نوعی عرفان اسلامی است که در سراسر جهان اشکال زیادی به خود می گیرد. از جمله آئین های اساسی آن zikr (به معنای "یاد خدا" در عرب ، عملی است که شامل روایت شدید و ریتمیک اسماء خدا) و سما ، گردبادی است که از جانبازان معروف به "دراویش" انجام می شود. این شیوه ها وسیله ای برای خود نظم و انضباط معنوی و برای اتحاد دوباره با خدا است.

در ترکیه ، سما یک منظره دیداری است. دراویش که لباسهای سفید بلند دارند ، نیم ساعت یا بیشتر در محافل کامل می چرخند ، یک دست خود را به سمت خدا بلند کرده و دست دیگر را با همراهی موسیقی به سمت زمین نشان می دهند. لژهای درویشی پس از تأسیس جمهوری ترکیه در سال 1925 تعطیل شدند و هنگام بازگشایی ، آنها عمدتاً به عنوان فضاهایی برای اجرای هنر - موسیقی شهری فعالیت می کردند.

در عمل نظم صوفیانه ، در آداب و رسوم (که آیین نامیده می شود) متشکل از اعمال ذکر و سماع است ، موسیقی صوفی سهم مهمی دارد. بسیاری از آهنگسازان مولوی موسیقی صوفی سکولار و مقدس را ساخته اند و موسیقی مقدس مولووی نوعی موسیقی هنری ترکی به حساب می آید. نای مولانا ج. رومی هنگام بازی و نوشتن درباره نی ، اهمیت خاصی برای مولوویس دارد. اولین نایزن (بازیکن نی) که می شناسیم Mevlâna J. Rûmî است. در قرن هجدهم استانبول ، اکثر بازیکنان نی ، از دراویش مولوی بودند. دراویش همچنین به دانش آموزان خود یاد می دادند كه چگونه نی بازی كنند ، بنابراین جوانان در طول قرن ها از نژادها پرورش یافته اند.

نی همراه با kudüm (کتری) و rebab به وسیله اصلی همراه در مراسم تبدیل شده است. در ابتدای آیین ، گوش و روح با اجرای بداهه سازی اولیه نی (خوب taksim) تنظیم می شوند. این بخش همچنین یک شکل هنری پیچیده و مستقل را تشکیل می دهد. ساخته های آوازی و سازهای مولوی بسیار مفصل و برجسته برای پخش روی نی ساخته شده اند زیرا پیچیده ترین اصطلاحات رپرتوار کلاسیک هستند. این آهنگسازی به عنوان نمونه برتر موسیقی عثمانی در نظر گرفته می شود.

همچنین شما می توانید دوست دارید: همه چیز درباره Ney-تفاوت بین Neys

برای اطلاعات بیشتر لطفا به ما مراجعه کنید مجموعه نی