سازهای اصلی کمان ترکی

هر فرهنگی لحن و آهنگ متمایز خود را دارد. صداها و آثار به جا مانده از دو قاره و تمدن های بی شماری در این کشور در نسل های مختلف با تنوع گسترده ای منتقل شده است. در هنر و موسیقی، ترکیه یکی از جاهایی است که این تنوع بیشتر به چشم می خورد.

توسعه یا حتی اختراع ده‌ها ساز مختلف برای ژانرهای متنوع، نتیجه ظهور سبک‌های موسیقی بسیاری است. هنگامی که به ترکیه سفر می کنید، این فرصت را خواهید داشت که صدها صدا و آهنگ مختلف را بشنوید. برای آشنایی با آلات موسیقی سنتی ترکیه آماده شوید.

درباره سازهای کمان ترکی

ترکیه دارای میراث طولانی موسیقی با سبک های مختلف و اغلب متضاد است. ترکیه در تقاطع فرهنگ شرق، غرب، مدیترانه، خاورمیانه و اسلامی قرار دارد. تنوع فرهنگی آناتولی به قدری غنی است که حتی در مکان هایی که از نظر فیزیکی مجاور یکدیگر هستند، تمایزات فرهنگی قابل توجهی به چشم می خورد. این تصویر پر جنب و جوش در موسیقی ترکیه نیز صدق می کند.

ترکیه سنت طولانی موسیقی سنتی دارد که مورد علاقه بسیاری در خاورمیانه است. به دلیل غنای سنت غنی موسیقی ترکیه، این کشور خانه طیف وسیعی از سازهای متمایز است.

سازهای کمان ترکیه چیست؟

سازهای کمان ترکی عبارتند از کابک کمانه، کمنه، کنون و سنتور.

ویولن کبک یک ساز سنتی است که از گذشته تا به امروز ظاهر اصلی خود را حفظ کرده است. ویولن کاباک نمونه بی نظیری از سازهای زهی، زهی و روکش چرمی موسیقی محلی ترکیه است. منشأ آن را می توان به آسیای مرکزی جستجو کرد. این ساز محلی دو یا سه سیم با بدنه چرمی است. بسته به منطقه و شکل آن متفاوت است.

Kemençe نامی است که به دو ساز زهی جداگانه داده شده است که یکی در موسیقی عثمانی و دیگری در موسیقی محلی دریای سیاه به کار می رود. القاب «armudî kemençe» و «fasil kemençe» که تا اواسط قرن بیستم برای اولین مورد استفاده می‌شد، ظاهراً جای خود را به «کمنچه کلاسیک» داده است. «کمنچه دریای سیاه»، یک ساز سنتی، دومین ساز است. «کمنچه سنتی» ساز کوچکی است به طول 40-41 سانتی متر و عرض 14-15 سانتی متر. کنده کاری از یک تکه چوب بدنه نیمه گلابی مانند، "سر" بیضوی و "گردن" ساقه را ایجاد می کند.

ساز کانون قدمتی طولانی دارد که به قبل از میلاد مسیح باز می گردد. در قرن نوزدهم ساخته شد. قدیمی ترین قانون شناخته شده در نمرود، یک کلانشهر آشوری کشف شد. قانون یک گیتار بدون فرت با 24 تا 27 فرت است. در هر گام، سه سیم صدا را طنین انداز می کنند. ساختار آن با سیستم صوتی هارپسیکورد قابل مقایسه است. سیم های آن سیم های نایلونی هستند که به طور خاص برای آلات موسیقی ساخته شده اند. در ابتدا به جای سیم نایلونی از ریسمان های ساخته شده از روده استفاده می شد.

سنتور نوعی ساز سنتی محسوب می شود. یکی از سازهای زهی کمتر شناخته شده است. برای نواختن آن از پتک یا چکش کوچک استفاده می شود. می توان از آن به عنوان یک آلت موسیقی یاد کرد که می توان آن را به صورت انفرادی یا در ترکیب با سازهای دیگر نواخت. سنتور همچنین به دلیل شباهت های قانونی آن شناخته شده است.