همه چیز درباره ابزار Oud

یک ساز موسیقی با شکم بزرگ ، یک دسته کوتاه و خمیده ، یک تیر و یک قطعه قطعه. قسمت پشتی خمیده آن از 19 یا 21 تخته به شکل دایره ساخته شده است. بدن توخالی است. در وسط قسمت جلویی که سینه نامیده می شود ، دو حفره کوچک در طرفین وجود دارد که "گل رز" نامیده می شوند.

ساز Oud (که به زبان ترکی با عنوان "ud" نوشته شده است) اجداد آن است لوت اروپا ، نام آن از "الود" ناشی می شود. این ساز ترکی بومی نیست اما حداقل پنج قرن در آناتولی نواخته شده است. علاوه بر این ، در طول تاریخ ، تمدن های مختلفی توسط عود پخش شده است آسیای میانه ، بین النهرین ، ایران ، عربستان. بر این اساس ، علاوه بر ترکهای oud ، انواع مختلفی از انواع آوا نیز وجود دارد. ساز oud مکان بسیار خوبی را در آن اشغال می کند موسیقی هنر ترکی ، موسیقی شهری ترکیه (در ارکسترهای فسیل) و در موسیقی عربی عود از اسناد و سنت شفاهی به عنوان شناخته شده است پادشاه ، سلطان or امیر سازهای موسیقی.

تاریخچه عود

در برخی منابع گفته شده که فارابی عود را اختراع کرده است ، اما مدتها قبل از فارابی ، عود و سازهای مشابه در مینیاتور و نقش برجسته وجود دارد. دلیل اصلی اینکه فارابی به عنوان مخترع تصور می شود این است که او یک نوازنده است که بر عود و سیستم کوکینگ که به عود آورده است ، تسلط دارد. فارابی که یکی از کسانی بود که در دوره خود جامع ترین اطلاعات را در مورد عود ارائه کرد ، سیم پنجم را به عود اضافه کرد که تا آن زمان یک ساز 5 تار بود. در مورد عود ، ابن سینا (4/980) از فارابی در کتابش Kitabu'şs Şifa می گوید که یکی از معروف ترین سازها است. اطلاعات فنی مانند آکورد و گام با فیگور را بیان می کند. در حالی که در قرن دهم در دستگاه اخوان صفا از آلات موسیقی نام برده می شد ، بیان شد که زیباترین آنها عود است. 

فرهای روی دسته عود ، که در دوره فارابی حفظ شده بود ، در اواخر قرن دهم رها شد. پیش از این عود با نگار چوبی نواخته می شد. موسیقیدان معروف اندلس ، زیریاب (قرن یازدهم) آن را با گلی ساخته شده از پر عقاب جایگزین کرد. امروزه عموما از پلکتروم های ساخته شده از پلاستیک انعطاف پذیر استفاده می شود.

ساز عود از طریق اسپانیا راهی اروپا شد. در قرن سیزدهم ، صلیبیون آن را به اروپا آوردند و به مرور زمان به عود تبدیل شد. به همین دلیل است که عود نام خود را پس از عود ('le ut' در فرانسوی قدیمی) گرفته است ، اما ویژگی های متفاوتی از عود مانند فرت به آن اضافه شده است. 

عود نیز که در قرن پانزدهم در مرکز توجه کاخ عثمانی قرار گرفت ، ارزش غیرقابل جایگزینی پیدا کرد که عموم مردم در قرن نوزدهم در موسیقی کلاسیک ترکیه از آن استفاده کردند.

ابزار Oud جعبه صوتی بزرگی دارد که به گردن کوتاه وصل شده است. ساز دارای بدنه ای به شکل گلابی است که یک کاسه راه راه عمیق و راه راه از آن ساخته شده است چوب سبک چوب باید سبک باشد زیرا قرار است در هنگام ضربه کاسه از بین برود. کمان ویولن و تار ، قسمت جلوی بدن ، شامل یک یا دو ، گاهی اوقات سه سوراخ صدا است. این سوراخ های صوتی ممکن است بیضی شکل باشند یا بسته به زمین هایی که در آن بازی می شوند ، می توان آنها را تزئین کرد. به منظور محافظت از شکم در برابر سکته مغزی یک قطعه پوست ماهی یا چرم بین پل و سوراخ صدا وجود دارد. کاسه عود توسط چوبهای نازک یا دنده های خم شده روی قالب شکل می گیرد. تعداد دنده ها متفاوت است از 16 به 21. میخ های تنظیم کننده عود به میخک پیچ خورده می شوند.

کیفیت مواد مورد استفاده در ساخت قدیمی مهم است. هرچه مواد متنوع تر باشد ، صدا بهتری نیز پیدا می کند. یک چهره با کیفیت عالی oud ساخته شده است از صنوبر میخ های تنظیم و انگشت از آبنوس ساخته شده است. برای کاسه از افرا ، گردو ، سلیس و چوب ماهون استفاده می شود.

oud هیچ اندازه یا تعداد رشته ای استاندارد ندارد. با این حال ، به طور کلی ، همه نوع امواج وجود دارد رشته های روده 11 که در سازماندهی شده اند پنج دوره دو دوره با یک ششم ، رشته تک باس. Oud با Plectrum بازی می شود. گردن بی پروای آن به ساز اجازه می دهد تا هر فواصل یا میکروتونی مخصوص موسیقی خاورمیانه تولید کند. ساز Oud برای شما مناسب است که با پخش موسیقی makams / mackamat از موسیقی ترکی ، ایرانی یا عربی لذت ببرید. 

عود طبق دو مدرسه عملکرد اجرا می شود. اولین مورد مدرسه "عثمانی" و تزئینات صوتی را که به واسطه گلایساندوهای ظریف یا انگشتان دست و لرزشهای جزئی ایجاد می شود ، به عنوان اصل می پذیرد. رویکرد دوم این است رویکرد مصر ، بر اساس آن ، حجم توسط سكته های محكم قطب تقویت می شود ، و این باعث می شود كه رشته ها طنین انداز شوند. این سبک نیاز به نوع دیگری از فضیلت دارد.

در اصل وجود دارد شش نوع از oud وقتی که مطابق با منشأ آنها در نظر گرفته شود. این نوع oud ها اکثراً از نظر تایبرو متفاوت هستند و تفاوت های کوچک بین آنها وجود دارد.

عربی عود شناخته شده ترین نوع ساز oud است و شاید به دلیل صدای عاشقانه ، غنی و عمیق محبوب ترین آن باشد. این سنگین و کمی بزرگتر از مقایسه با صدای ترکیه است. صدای ترکی در ترکیه و یونان شاغل هستند. آنها صدای سه گانه تری دارند. اود سوریه ، که یک نوع فرعی از عود عربی است ، زمینه های زیادی ایجاد می کند. عودهای عراقی را نیز می توان در عودهای عربی طبقه بندی کرد. سیم های آن به پایین ساز گره خورده است. به دلیل همین ویژگی گفته می شود که یک پل شناور دارد. عود ایرانی که باربات نیز نامیده می شود متمایزتر است و به دلیل شکل آن دارای صدای بیس ، عمیق و فارسی است.

نحوه پخش عود

شما باید با کوک شروع کنید، همانطور که تقریباً در هر ساز موسیقی برای نواختن آن وجود دارد ابزار Oud. از تیونر و میخ های موجود بر روی سازهای عود برای فرآیند کوک استفاده می شود. برای کوک کردن سیم های سمت راست باید از سیم های بالایی و برای کوک کردن سیم های سمت چپ از سیم های پایینی استفاده کنیم.

نام تارهای عود نیز به ترتیب از پایین به بالا است. به این ترتیب، پایین ترین رشته نت G را نشان می دهد. نت D که بعد از آن می آید A بعدی، E بعدی، سپس B و در نهایت نت A است.

علاوه بر این می توانید با کلیک بر روی لینک "نحوه کوک عود" به مقاله آکورد ما در مورد کوک ساز عود برسید.

مهم ترین نکته ای که در هنگام استفاده از پلکتروم باید به آن توجه کنید این است که باید آن را موازی با سیم های عود نگه دارید. همچنین هنگام نواختن عود باید مچ دست خود را با حرکات بالا و پایین هدایت کنید. این حرکات مچ دستی که هنگام نواختن عود انجام خواهید داد بسیار مهم هستند. حرکاتی که در ابتدا با آنها مشکل خواهید داشت به حرکات ظریفی تبدیل می شوند که به آنها عادت کرده و تحت کنترل خود خواهید داشت.

مجموعه ساز عود

منظومه ساز عود که از بال یک عقاب جوان و نر ساخته می شد که برای مدت طولانی در روغن زیتون قرار می گرفت، امروزه جای خود را به یک ماده پلاستیکی با کیفیت انعطاف پذیر و مستحکم داده است که 11 تا 13 سانتی متر است. طول، 6 میلی متر عرض، 0.6-0.8 میلی متر در ضخامت دیواره، و پلکتروم های کمی مخروطی که انتهای آن به صورت سهموی گرد و با نمد صیقلی است استفاده می شود (شکل های ساخته شده از دسته های پلاستیکی نازک یا درب ظروف ماست برای سازها و نوازندگان با کیفیت در دسترس نیستند. .) علاوه بر این، پلکتروم های انعطاف پذیر متوسط ​​ساخته شده از مواد پلاستیکی به نام İ-20 که امروزه تولید می شوند نیز ترجیح داده می شوند.

علاوه بر این، درجه سختی و انعطاف پذیری پلکتروم ممکن است با توجه به عادت های اجرا کننده متفاوت باشد. تعیین استاندارد یا شرطی در این زمینه مناسب نخواهد بود. زیرا در حالی که برخی از اجراکنندگان بزرگ پلکتوم های سخت را ترجیح می دهند، برخی از اجراکنندگان پلکتوم های نرم و انعطاف پذیر را ترجیح می دهند.

شما همچنین می توانید مانند: چگونه یک اود ترکی را تنظیم کنید | آموزش تنظیم Oud | درس عود

ساختار عود

ساز عود و همچنین ترکیه ، تونس ، مراکش و در همه کشورهای عربی ، از جمله الجزایر ، ارمنستان ، ایران و در سازهای باریک و کوتاه و باریک استفاده شده است. همچنین در ایران با عنوان "باربات" شناخته می شود. هیچ تفاوت ساختاری با آنچه در سایر کشورها از oud lute مورد استفاده در ترکیه وجود دارد ، وجود ندارد.

بدن آوای عربی معمولاً کمی بزرگتر است ، و سینه ها اغلب به جای دو سوراخ کوچک فقط یک سوراخ بزرگ دارند. در هر دو زبان ترکی و عربی ، ایرانی ، ارمنی و یونانی ، این سوراخ های دایره ای سینه با گل سرخ تزئین شده اند. عود به جز چند تغییر جزئی ساختار فعلی خود را برای تقریباً هزار سال حفظ کرده است.

20 برش چوبی به شکل هلال بزرگ ، بدن بزرگ گلابی ساز را تشکیل می دهد که دامان انسان را پر می کند. دسته کوتاه و صاف از طریق گوه به بدن وصل می شود. عرض دسته ، که به سمت پیچ باریک می شود ، در محل اتصال بدن در حدود چهار انگشت است. میخ ، که با دسته زاویه ای در حدود 45 درجه ایجاد می کند ، یک قطعه S مشخص نیست و هواسازها از آن طرف می شوند. پنج سیم غیر از سیم بم دو برابر هستند. دو جفت پایین از خط ساخته شده است ، در حالی که امروز آنها از خط ماهیگیری ساخته شده اند.

سایر سیم ها زخم نقره یا مس روی ابریشم است. هر سیم از گوه سیمی که مستقیماً به سینه چسبانده می شود خارج می شود ، با غلبه بر آستانه سر در محل اتصال دسته ، پیچ خود را پیچ می کند.

قفسه سینه عود یک ورقه فیبری یکنواخت از چوب صنوبر است و ضخامت آن در حدود 1 میلی متر است. برش هایی که از پایین سینه را پشتیبانی می کنند ، "بالکن" نامیده می شوند. چیدمان بالکن ها نزدیک به صوت بودن ساز است.

در گذشته از سیم های سیم پیچ به عنوان سیم ، تیرها ، ابریشم داخل و سیم نقره در خارج استفاده می شده است. امروزه سیم های نایلونی عرق سیم های پرتو را گرفته اند. از عود برای بازی با بال مرغ و عقاب استفاده می شد. بعضی از اربابان از آن در پلاکت های ساخته شده از چرم سخت یا پوست درخت گیلاس استفاده می کردند. امروزه از پلاترهای پلاستیکی استفاده می شود.

میزان سازی

روش های مختلفی برای کوک کردن ساز عود وجود دارد. تفاوت‌های یافت شده بر اساس سنت‌های محلی که ساز عود تولید می‌شود، متفاوت است.

در میان کسانی که عود را در سنت عربی می نوازند، یک الگوی رایج قدیمی تر کوک سیم ها این است (صدای کم به بلند): D2 G2 A2 D3 G3 C4 در کورس های تک سیم یا D2، G2 G2، A2 A2، D3 D3، G3 G3. ، C4 C4 برای یک دوره از دو رشته.

در سنت ترکی، کوک «بولاهنک» به طور کلی رایج است (بلند پایین به بالا): C#2 F#2 B2 E3 A3 D4 در سازهایی با کورس تک سیم یا C#2، F#2 F#2 , B2 B2 , E3 E3 , A3 A3 , D4 D4 در سازهایی با کورس های دو سیم. C2 و F2 در واقع 1/4 تن بالاتر از c یا f معمولی در سیستم Bolahenk کوک می شوند.

بسیاری از بازیکنان فعلی عربی از این تنظیم استفاده می کنند: C2 F2 A2 D3 G3 C4 در سازهای استاندارد تنظیم ، و برخی از آنها از تنظیم دقیق تر استفاده می کنند ، FADGCF